[3] Προπαγάνδα μήτηρ πάσης παθήσεως

Νέα καθήκοντα

Μάθαμε τον τελευταίο χρόνο με το νομοσχέδιο της έμμεσα εξαναγκασμένης συνεπιμέλειας πως μία νεοδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση μπορεί:

α) να χρησιμοποιήσει το νομοθετικό της δικαίωμα για να εξυπηρετήσει την θέληση και τα ατομικά συμφέροντα των λίγων,
β) να «αξιοποιήσει» τον λαϊκισμό για να σαγηνέψει υποστηρικτές από τα υπολείμματα της Χρυσής Αυγής,
γ) να υποστηρίξει καθηγητικά συμφέροντα που αξιοποιούν την ψευδο-επιστήμη για να βγάζουν λεφτά, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες των πράξεων τους,
δ) να συντηρίσει και να ενδυναμώσει με τέτοιες ενέργειες την κουλτούρα της έμφυλης κακοποίησης, του βίαιου λόγου και του θανάτου.

Μάθαμε από την άλλη, πώς:


α) απλοί πολίτες και ειδικά άνθρωποι που γνωρίζουν βιωματικά το πρόβλημα που θα επιφέρει ένα κακό νομοθέτημα, μπορούν να συγκροτήσουν ένα ευρύτατο κοινωνικό μέτωπο αντίδρασης και ανατροπής των συσχετισμών υπέρ του, και έτσι, να  πετύχουν την καταλυτική συρρίκνωση της επικινδυνότητας του νομοθετήματος,
β) απλοί πολίτες σε συνεννόηση, μπορούν να επιβάλλουν την σωστή αντιπολιτευτική στάση, στην θεσμική αντιπολίτευση (τα κοινοβουλευτικά κόμματα),
γ) απλοί πολίτες μπορούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο (σ.σ.: από το τίποτε και χωρίς καθόλου πόρους) που έχει τη δυνατότητα να αναθερμάνει παλαιότερα μεγάλα αιτήματα, όπως υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών, ενάντια στην πατριαρχία και στον καπιταλισμό, αλλά κυρίως, να έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει ad hoc για να προσφέρει αλληλεγγύη και υποστήριξη σε συνανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Γνώμη | Κώστας Δραγάτης

Τι δεν υπολογίζουμε με όση ακρίβεια χρειάζεται;

Αυτό που δεν γνωρίζουμε στην ακριβή του διάσταση είναι πόσο μεγάλο ρόλο, ενδυναμωτικό για θύματα (σ.σ.: ενδοοικογενειακής βίας, αδικιών οικογενειακό δικαίου όπως εφαρμόζεται στα δικααστήρια κλπ) αποτέλεσαν οι αγώνες φορέων και ανεξάρτητων αγωνιστών/-στριών αυτής της περιόδου.
Τα θύματα ελπίζουν πλέον σε μία οργανωμένη, κοινωνική υποστήριξη, που δεν είναι: ούτε κρατική (σ.σ.: την οποία απαιτούμε, ενθαρρύνουμε, βοηθούμε και στηρίζουμε) για την οποία πρέπει να περιμένεις στην ουρά της βούλησης της εκάστοτε πολιτκής εξουσίας, ούτε ιδιωτική για να σου κοστίζει. Είναι δημόσια, αλληλέγγυα, λαϊκή υποστήριξη.

Αυτό που δεν γνωρίζουν όλοι και όλες οι εμπλεκόμενες/-οι του πεδίου είναι πόσο μεγάλη είναι αυτή ανάγκη υποστήριξης εκεί που κάθε ημέρα γίνονται δίκες σε όλη την Ελλάδα. Οι κακοποιητές/-τριες έχουν ξεσαλώσει έχοντας μεγάλες προσδοκίες από τη νέα νομοθέτηση Τσιάρα. Οι αντικοινωνικοί δικηγόροι τους, τους/τις ενθαρρύνουν σε ακρότητες για να δημιουργούνται δικαστήρια. Δικαστές είναι έτοιμοι/-ες να ακούσουν και να υιοθετήσουν οποιαδήποτε μπαρούφα ως «λογική», … όπου δεν υπάρχει πλήρης ετοιμότητα από συνηγόρους θυμάτων με επιχειρήματα και επιστήμη. Αν δεν έχει πέσει αλύπητο ξύλο στα θύματα, η αστυνομία είναι άφαντη από την υποχρέωσή της για να υποστηρίξει προληπτικά τα θύματα αυτά, ακόμη και μέσα στα δικαστήρια, την ώρα που γίνονται οι δίκες.

Η πεποίθηση του isotita.eu είναι ότι η αντιπαράθεση του τελευταίου έτους γύρω από την διαδικασία νομοθέτησης του νόμου 4800/2021 άλλως πως του «Νόμου Τσιάρα/Μητσοτάκη & λόμπι για την εξαναγκασμένη «συνεπιμέλεια», αποτέλεσε μία παραδειγματικά θετική, διαλεκτική διαδικασία από την οποία, στο θετικό της μέρος, προέκυψε η άρση των εμποδίων για την διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού κινήματος, που με αφορμή ζητήματα ασφάλειας των παιδιών, βάζει στο τραπέζι το αίτημα της αλληλεγγύης υπέρ των αδυνάτων και του δικαίου, αλλά και το αίτημα της αλλαγής του πολιτικού/οικονομικού, κοινωνικού και πολιτισμικού παραδείγματος.

Συνεπώς, προκύπτουν νέα καθήκοντα:

α) η άτυπη οργάνωση ατόμων/συλλογικοτήτων/συλλόγων/πολιτικών οργανώσεων σε δίκτυο σε όλη την Ελλάδα που θα δρα ανελέητα και καθημερινά εκεί που υπάρχουν ζητήματα αντίδρασης σε νεοδεξιές/φασιστικές, όσο και νεοφιλελεύθερες δράσεις κάθε είδους (κυβερνητικές και μη),
β) η παροχή βοήθειας άμεσης/αυτοπρόσωπης αλλά και με προσφορά «εργαλείων» θεωρίας και επιστήμης, σε θύματα τέτοιων πολιτικών, σε δικαστήρια, σε πανεπιστήμια, σε δήμους, σε κοινόχρηστους χώρους, στα σχολεία, στη Βουλή.

Δεν χρειάζεται να περιμένουμε μία «πεφωτισμένη» ηγεσία να μας καθοδηγήσει για το πως θα πάρουν μορφή αυτά. Ο καθένας και καθεμιά στη γειτονιά του (φυσική και ιντερνετική) αυτοργανώνεται για τα τοπικά και δικτυώνεται με αντίστοιχες ομάδες από άλλες γειτονιές. Από την μία πλευρά, παρεμβαίνει στα θέματα του άμεσου περιβάλλοντος του/της, από την άλλη πηγαίνουμε εκπρόσωποι ή και συμμετέχουμε μαζικά σε κοινές κεντρικές υποθέσεις μαζί με αντίστοιχες οργανώσεις από άλλες περιοχές.

Στόχος είναι η υποστήριξη των θυμάτων αδικίας (έμφυλης αδικίας στο πεδίο που δραστηριοποιείται το isotita.eu) ad hoc, αλλά χωρίς να μας διαφεύγει ότι η αδικία εκτρέφεται από ένα άδικο κοινωνικό περιβάλλον/σύστημα στις γειτονιές των δήμων, τις περιφέρειες, το κράτος, τις υπερεθνικές ενώσεις, τον κόσμο, που το παλεύουμε ταυτόχρονα για να αλλάξει. Οριστική νίκη, καλύτερος κόσμος δεν θα υπάρξει χωρίς αλλαγή πολιτικού-οικονομικού-πολιτισμικού παραδείγματος, παρά μόνο μικρές, παρηγορητικές «οάσεις». Τις ποθούμε κι αυτές, αν τις λογαριάζουμε ως αναβαθμούς μίας προοδευτικής κινητικότητας του κινήματος. Αν τις λογαριάζουμε ως μόνιμες καταστάσεις ευφησυχασμού, σύντομα θα τις χάσουμε με οπισθοδρόμιση σε χειρότερα επίπεδα.

Οφείλουμε λοιπόν, να συμμετέχουμε – εδώ και σήμερα – στην προσπάθεια εκδημοκρατισμού όλων αυτών των χωρικών τομέων. Για όλα τα επίπεδα που δίνονται οι μάχες, χρειαζόμαστε την δικτύωση με ισοτιμία και καλή πρόθεση, με άλλες/-ους:
τους/τις γείτονες/-ισσες, τους/τις συμπολίτες/-τισσες, τους κατά κοινωνική τάξη συναγωνιστές/-στριες εγχώριους και εξωχώριους, κατά αντιστοιχία με τους χώρους δράσης που αναφέραμε ήδη.