Έρευνα για ΛΟΑΤΚΙ | Η ασπρόμαυρη Ελλάδα στον πολύχρωμο χάρτη της Ευρώπης

Ο Οργανισμός Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRA) ανακοίνωσε σήμερα τα αποτελέσματα της 2η ευρωπαϊκής έρευνας για τα ΛΟΑΤΙ άτομα. Τις χειρότερες επιδόσεις καταγράφει η χώρα μας για τις διακρίσεις σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ εφήβων, αφού το 71% των ερωτηθέντων εφήβων ανέφερε ότι υπέστη διάκριση σε τουλάχιστον μία κατηγορία της ζωής του σε διάστημα δώδεκα μηνών πριν από την έρευνα. Πολύ μεγάλες οι διακρίσεις και στην αναζήτηση εργασίας. «Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η απόκρυψη της σεξουαλικότητάς μου είναι η ασφαλέστερη επιλογή» σημειώνει ανώνυμα μια 19χρονη ομοφυλόφιλη γυναίκα που συμμετείχε στην έρευνα.

Η έρευνα που έγινε σε όλες τις χώρες της ΕΕ, καθώς και από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία, σε άτομα από αστικές και αγροτικές περιοχές, γενικά καταγράφει πως την ώρα που περισσότερα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν κρύβουν πλέον τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου τους, η βία και οι διακρίσεις εναντίον τους παραμένουν σε υψηλά επίπεδα.

Στην έρευνα, που διεξήχθη μέσω διαδικτυακών ερωτηματολογίων την περίοδο 27 Μαΐου-22 Ιουλίου 2019, συμμετείχαν 140.000 λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς και ίντερσεξ, με τους συμμετέχοντες από την Ελλάδα να ανέρχνονται σε 4.502 άτομα.

Περίπου οι μισοί δήλωσαν ότι ζουν ανοιχτά ως λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανσέξουαλ ή ίντερσεξ, ποσοστό αρκετά μεγαλύτερο σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα που διεξήγε ο FRA το 2012 (36%). Ωστόσο, οι έξι στους δέκα αποφεύγουν να κρατήσουν το χέρι των συντρόφων τους όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο (στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο και ανέρχεται σε 73%).

“Εγώ και ο τότε σύντροφός μου ήμασταν θύματα ενός ομοφοβικού συμβάντος σε ένα πολυσύχναστο μέρος της Αθήνας. Η αστυνομία δεν εμφανίστηκε ποτέ. […] Ήταν ένα πολύ κακό συναίσθημα για μένα από τότε και δεν αισθάνομαι πλέον ασφαλής και άνετα, όταν μετακομίζω.” (Ελλάδα, γκέι άνδρας, 26)

Δύο στους πέντε δηλώνουν ότι υπέστησαν παρενόχληση το έτος πριν από την έρευνα και ένας στους πέντε τρανς και ίντερσεξ δέχθηκαν σωματική ή σεξουαλική επίθεση- ποσοστό διπλάσιο σε σύγκριση με τις άλλες ομάδες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

«Στο γυμνάσιο αντιμετώπισα πολλά προβλήματα με τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές μου. Γι’ αυτές/ούς ήμουν ανώμαλος και γελούσαν σε βάρος μου. Έφτασα σε ένα σημείο, όπου δεν τολμούσα να βγω έξω από το στην τάξη, λόγω του φόβου της ταπείνωσης. Δε θέλω καν να σκέφτομαι εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Έχω μόνο σωματική βία να  θυμάμαι.” (Ελλάδα, γκέι άνδρας, 51)

Ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες κρύβει τη σεξουαλική του ταυτότητα στη δουλειά του, ενώ ένας στους πέντε νιώθει ότι υφίσταται διακρίσεις στον εργασιακό του χώρο.

Στην Ελλάδα το ποσοστό όσων δήλωσαν ότι υπέστησαν διάκριση στην αναζήτηση για δουλειά ανέρχεται στο 19% και είναι το υψηλότερο μεταξύ των χωρών.

Ακολουθούν η Κύπρος με 18% και η Βουλγαρία με 17%, ενώ στον αντίποδα τα χαμηλότερα ποσοστά ήταν στη Δανία και τη Σουηδία με 5%.

«Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, η απόκρυψη της σεξουαλικότητάς μου είναι η ασφαλέστερη επιλογή» . (Ελλάδα, αμφιφυλόφιλη γυναίκα, 19)

«Είμαι δάσκαλος και φοβάμαι να μιλήσω ελεύθερα για τον σεξουαλικό προσανατολισμό μου, λόγω του αρνητικού αντίκτυπου, που θα μπορούσε να έχει για μένα, αλλά και λόγω της πιθανής δυσφήμισης του σχολείου, όσων υποστηρίζουν ότι “αυτός ο δάσκαλος θα κάνει τα παιδιά μας γκέι” . Μακάρι να μην ήταν ο σεξουαλικός μου προσανατολισμός ένα ζήτημα στο χώρο εργασίας μου.” (Ελλάδα, γκέι άνδρας, 36)

Αρκετά υψηλότερο είναι το ποσοστό όσων αισθάνθηκαν διάκριση στο χώρο εργασίας τους, με την Ελλάδα να κατέχει τη δεύτερη θέση με 31%, μετά τη Λιθουανία (32%) και πριν από την Κύπρο (30%).

Στην ερώτηση αυτή τα χαμηλότερα ποσοστά ήταν στην Τσεχία, τη Φινλανδία και την Ολλανδία με 13%.

Τουλάχιστον ένας στους τρεις ερωτηθέντες νιώθει ότι υφίσταται διακρίσεις όταν βγαίνει έξω για φαγητό, ποτό, στην αναζήτηση σπιτιού, στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ή κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά και σε άλλες κοινωνικές συναναστροφές. Αυτό το ποσοστό είναι μεγαλύτερο για τους τρανς (55%) και τους ίντερσεξ (59%) συμμετέχοντες στην έρευνα.

Ωστόσο, μόλις το 11% όσων βίωσαν διακρίσεις τον χρόνο πριν από την έρευνα, κατήγγειλαν τα περιστατικά. Στους λόγους που τους απέτρεψαν να καταγγείλουν τα συμβάντα, οι ερωτηθέντες ανέφεραν μεταξύ άλλων την πεποίθηση ότι τίποτα δεν θα άλλαζε (41%), το ότι «συμβαίνει όλη την ώρα» (33%), την ανησυχία τους ότι δεν θα έπαιρναν στα σοβαρά τις καταγγελίες τους (22%), το γεγονός ότι δεν ήθελαν να αποκαλύψουν την ταυτότητα φύλου ή το σεξουαλικό προσανατολισμό τους (22%), καθώς και την έλλειψη εμπιστοσύνης στις Αρχές (21%).

“Ένας ξενοδόχος αρνήθηκε να μας δώσει (ένα γκέι ζευγάρι) ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του γιατί, όπως εξήγησε, υπήρχαν οικογένειες που έμεναν εκεί.”  
(Ελλάδα, γκέι άνδρας, 30)

Στην κατηγορία των έφηβων, το 53% αυτών δήλωσε ότι ένιωσε διάκριση σε τουλάχιστον μία κατηγορία της ζωής του σε διάστημα δώδεκα μηνών πριν από την έρευνα. Το υψηλότερο ποσοστό σε αυτή την ερώτηση κατέχουν οι έφηβοι από την Ελλάδα, ενώ ακολουθεί η Κροατία με 68% και η Βουλγαρία με 67%. Τα χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζονται στη Φινλανδία με 25% και στη Σουηδία με 31%.

Τέλος, το 37% των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων δηλώνει ότι καλύπτει δύσκολα τις καθημερινές του ανάγκες. Η κατάσταση είναι χειρότερη για τα τρανς και τα ίντερσεξ άτομα (περίπου ένας στους δύο).

*Διαβάστε εδώ τα αποτελέσματα της έρευνας αναφορικά με την Ελλάδα

—————————–
ΠΗΓΗ: ThePressProject